Geniusz muzyczny nazywany poetą fortepianu
1 marca obchodzona była kolejna, 213 rocznica urodzin Fryderyka Chopina, pierwszego wybitnego twórcy szkół narodowych w muzyce romantycznej, a przede wszystkim największego kompozytora polskiego w historii. Utwory Chopina inspirowały prawie wszystkich polskich kompozytorów przez kolejne pokolenia. Naśladowców znajdował nie tylko w Warszawie, ale i w całej Europie. Jak niedoścignionym wzorcem dla muzyki symfonicznej XIX wieku pozostaje Ludwik van Beethoven, tak żaden kompozytor muzyki fortepianowej po 1830 roku nie może pominąć Fryderyka Chopina. Czerpali z jego kompozycji Richard Wagner, miniatury inspirowały Roberta Schumana i Franciszka Liszta. We Francji był wzorem dla Clauda Debussiego i Maurica Ravela, w Rosji fascynował Siergieja Rachmaninowa.
Rola muzyki Chopina zdecydowanie wykraczała poza samą muzykę. Patriotyczną wymowę jego kompozycji odczytywali nie tylko Polacy, zwracając uwagę na czerpanie z wzorców stylistycznych polskiej muzyki ludowej, jak i na pogłębioną ekspresję charakterystyczną dla utworów Chopina, dodatkowo wzmacniającą dramaturgię przekazu. Robert Schuman porównywał w 1836 roku proste melodie mazurków Chopina do niebezpiecznej broni, armat ukrytych w kwiatach, których lufy wycelowane są w samowładnych monarchów. Nie mylił się. Utwory Chopina, zwłaszcza jego polonezy i mazurki, były uznawane za synonim polskości. W chwilach ważnych dla Polski i Polaków, w momentach o specjalnej wymowie patriotycznej, w tle zawsze rozbrzmiewały i nadal brzmią dźwięki jego muzyki. W setną rocznicę urodzin Fryderyka Chopina, inny wielki pianista i kompozytor, polski działacz niepodległościowy i mąż stanu, Ignacy Jan Paderewski powiedział:
„Zabraniano nam Słowackiego, Krasińskiego, Mickiewicza. Nie zabroniono nam Chopina. A jednak w Chopinie tkwi wszystko, czego nam wzbraniano: barwne kontusze, pasy złotem lite, posępne czamarki, krakowskie rogatywki, szlacheckich brzęk szabel, naszych kos chłopskich połyski, jęk piersi zranionej, bunt spętanego ducha, krzyże cmentarne, przydrożne wiejskie kościółki, modlitwy serc stroskanych, niewoli ból, wolności żal, tyranów przekleństwo i zwycięstwa radosna pieśń [...].”
W tych słowach jest wszystko, co charakteryzuje twórczość jednego z najsłynniejszych pianistów swoich czasów, genialnego kompozytora. Fryderyk Chopin wciąż pozostaje jednym z najbardziej znanych na świecie Polaków.
Źródło tekstu: materiały zebrane
Źródło zdjęcia: Deon
